Plateau de Valensole
Gebouwd op 590 m boven de zeespiegel, heeft het dorp Valensole haar naam gegeven aan het hele plateau.
Met een oppervlakte van bijna 12.700 hectare, is het één van de uitgestrekte gemeentes in Frankrijk. De bijnaam “graanschuur van de regio”, kreeg het 800 km² plateau omdat het vooral is gewijd aan de teelt van lavendel en granen. Afhankelijk van het seizoen, neemt het verschillende vormen en kleuren aan; de besneeuwde toppen van de Alpen en amandelbloesem in maart veranderen in juli naar de paarse lavendelvelden en de gouden tarwe. In november, steekt de okerkleurige omgeploegde aarde prachtig af op zuivere blauwe winterhemel.
De lavendel
Lavendel behoort net als haar aromatische neven bonenkruid, tijm en rozemarijn, tot de muntfamilie (Labiatae). Ze zijn een paradijs voor bijen (honingplanten), hetgeen je proeft in heerlijke honig. Er zijn verschillende soorten lavendel, waaronder Lavandula angustifolia (echte lavendel), levert essentiële olie van betere kwaliteit, Lavandula latifolia of spijklavendel, minder gewaardeerd in de parfumerie, en Lavandula intermedia of lavendel, het meest gekweekt voor zijn ruime opbrengst.
Toepassingen van lavendel
Lavendel wordt gebruikt bij de productie van zeep, bijen zetten het om in honing; het wordt voor haar geur en therapeutische eigenschappen ook gedistilleerd.
Sillans-la-Cascade
Het is zomer, het is warm, en je wilt iets anders dan het strand? Maak een uitstapje naar het dorp Sillans-la-Cascade! Trek je sportschoenen aan, neem wat water mee, en let’s go!
Sillans-la-Cascade, een Provençaalse goudklomp die beschermd wordt door zijn versterkte ommuring en zijn verdedigingstorens, biedt onderdak aan pleintjes, kunstgalerijen en gezellige restaurantjes. De prachtige lagunekleurige waterval, gelegen in het hart van het bos, draagt bij tot de magie en bestendigt het imago van het dorp.
Als u door Sillans-la-Cascade rijdt, beseft u het hooggelegen karakter van dit charmante dorp. Vanaf de weg die er aan grenst, kan men, begraven in het groen, de omringende muren, de torens en het verdedigingsapparaat van het middeleeuwse kasteel zien.
De prachtige waterval die beneden stroomt geeft dit dorp zijn magie en frisheid.
Cultule ontdekkingen
De waterval, het kasteel, de kapel Saint-Laurent en de kerk Saint-Etienne.
In het kleine dorp kunt u parkeren op de parkeerplaats van het gemeentehuis en de borden naar de waterval volgen die langs het wandelpad staan.
Na een korte wandeling kunt u genieten van de waterval met zijn turquoise water, dat van 42 meter hoog naar beneden stort, omringd door honderdjarige platanen: dit is het water van rivier de Bresque, vergroot met dat van de prachtige bron van het Château de Bresc en de Ourc-vallei.
Sillans-la-Cascade is een van de 23 dorpen van de Dracenie Provence Verdon
Villecroze-les-Grottes
Als u niet claustrofobisch bent en van cultuur houdt, mag u de Grotten van Villecroze zeker niet missen. De grotten van Villecroze zitten vol curiosa. Er zijn rondleidingen op verschillende dagen. Tijdens deze rondleidingen wordt u door een gids door de grotten geleid en hoeft u niet alleen te gaan.
Geschiedenis
De grotten werden 700.000 jaar geleden gevormd aan het einde van de laatste lokale ijstijd en zijn het resultaat van een langzame verkalking van planten en mossen door een enorme waterval, rijk aan kalksteen, die de hele huidige klif bedekte.
Het aldus gevormde gesteente, tufsteen, is dus het resultaat van de verstening van deze planten.
Zowel de grotten als een groot deel van de velden rond het dorp waren eigendom van de benedictijner monniken van de abdij Saint-Victor de Marseille. Ze lieten toen een priorij installeren in de buurt van de Sint-Victorkapel (grenzend aan de huidige begraafplaats) en gebruikten de grotten, nog in hun natuurlijke staat, als toevluchtsoorden in geval van invallen door de Saracenen in de 10e eeuw.
Vervolgens verwisselden ze de grotten met de heer van de vallei, Nicolas d’Albertas. In 1566 ondernam hij werkzaamheden om de site te versterken en gebruik te maken van de onneembare positie. Er was echter nooit een belegering en niemand heeft ooit permanent in de grotten gewoond.
In 1633 werden ze aan de gemeente afgestaan en bleven sindsdien haar eigendom. Ze werden in 1924 geclassificeerd als Natuurmonumenten van artistieke aard omdat zij twee criteria combineren: geschiedenis en geologie. Ze maken nu deel uit van de geklasseerde natuurgebieden van Frankrijk.